از رسوم و نمایش های دیرین گیلان و بعضی از نقاط  ایران ، جنگ گاوهای نر است . در گیلان به آنها ” ورزا ” یا ” ورزو ” گفته می شود . گاوهای جنگی معمولاَ توسط ملاکین و روستاییان مرفه نگهداری می شدند و فقط به درد مبارزه و جفت گیری می خوردند . این گاوها از شاخ های محکم برخوردارند که وسیله دفاع و حمله آنهاست . کوهان پشت ورزاها به انها صلابتی می بخشد که هنرمندان سفالگر هزاران سال قبل را به الهام و ساخت  شمایل سفالی آنان واداشته است . ساخت سفالینه های قرمز رنگ ملهم از این گاوهای نر زورمند از مشخصه های هنر باستانی گیلان است .

قدیمی ترین سندی که به چنین نمایشی در گیلان اشاره دارد فرمانی است نوشته برروی سنگ مرمر قهوه ای و به خط نستعلیق بر ایوان ورودی مسجد جامع لاهیجان که به دستور  ” سلطان حسین صفوی ” نگاشته شده و طی آن اهالی را از ارتکاب اعمال خلاف بازداشته و امر به تأدیب و تنبیه خلافکاران کرده است .