نقش ها : عروس ، پیربابو (pir babu)، غول (qul) ، دماره زن (دایره زنگی نواز )، کولبارچی (کسی که کیسه ای به دوش دارد و هدایای مردم را جمع می کند ) ، تکل (takal) همراه .

ابزار بازی : لباس عروس (تنبان گرد ، پیراهن چین چین ، جلیقه) ، پول کلاه (کلاهی به شکل عرقچین که دور آن سکه های نقره دوخته اند ) ، دستند مرجان (که باله گل (bala gol) خوانده می شود )، دستمالی برای دست ، آینه ، لباس پیر بابو (یک دست لباس پاره ، کلاه قیفی و منگوله دار که شیطون کلا گفته می شود . تعدادی زنگوله به بند کشیده شده برای دور گردن )، لباس غول (چیزی شبیه پوشاک پیر بابو ) نقش عروس را معمولاً مردی جوان بازی می کند . او صورت خود را می آراید و در یک دست خود دستمالی می گیرد و در دست دیگر آینه ای را و در جمع حاضران عشوه گری می کند و اطوار می ریزد .

پیر بابو و غول هر دو چوبی در دست دارند که می رقصند و با آهنگ ترانه ای که می خوانند چوب های خود را بر هم می زنند . همراه این دسته نوازندۀ دایره نیز حرکت می کند و می خواند :

‘عروس گولی بیاردیم (عروس گل آوردیم )- جون دیلی بیاردیم (جان دل آوردیم )’ حاضران می پرسند که عروس مال کیست ؟و پاسخ می شنوند که عروس متعلق به پیربابو است . در اینجا پیربابو و غول که هر دو عروس را می خواهند ، برسر او با هم می جنگند . غول می خواهد عروس را بگیرد ولی پیربابو راه او را می بندد . در جنگ و گریز این دو حرکات خنده داری صورتمی گیرد که موجب شادی تماشاگران می شود . این گروه نمایشی خانه به خانه می روند و هر کس در پایان اجراء نمایش آنها چیزی به کولبارچی می دهد .

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست