جاذبه های گردشگری تاریخی گیلان : هشتپر(تالش)

تالش یا تولش/ Tolış(به فارسی: تالشستان) نام کلی بر مناطقی است که وطن اصلی تالشان بوده و شامل سرزمین‌هایی است که تالشان بیشینه جمعیت را تشکیل می‌دهند و از لحاظ تاریخی و اجتماعی جزء سرزمین آنان باشد. تالش مشتمل بر منطقه‌ای در ایران (استان‌های گیلان و اردبیل) و جمهوری آذربایجان (تالش گشتاسبی) است.

منطقه تالش از رضوانشهر به سوی شمال، تا جلگه ارس-کورا در جنوب جمهوری آذربایجان؛ که در آن بخشهای آستارا، لنکران، لریک، یاردیملی، ماسالی، گسکره، ماکلوان و جلیل‌آباد و بیله سوار را در بر می‌گیرد، امتداد دارد به استثنای زیر بخش کوچک عنبران واقع در سوی غربی رشته کوه البرز در استان اردبیل. گروه قومی تالشی زبان، یکی از زبان‌های ایرانی شمال غربی، در این منطقه زندگی می‌کنند.

تالشان بیش تر در شمال غرب ایران به صورت بومی ساکن اند و زبان آنان تالشی است. آنان در دو استان اردبیل و گیلان زندگی می‌کنند و جمعیتشان در ایران بیش از ششصد هزار تن می باشد.

این شهرستان یکی از زیباترین شهرهای طبیعی جهان از نظر آب و هوا و پوشش گیاهی و حیوانات ساکن درجنگلهای آن شهرت جهانی دارد. همه ساله جهانگردان زیادی با انگیزه استفاده از فضاها و نمادهای طبیعی تالش به این شهر سفر می کنند. به علت رواج دامداری و دسترسی به پشم به عنوان ماده اولیه انواع دستبافته های پشمی نظیر گلیم، جاجیم، شال (نوعی پارچه برای پوشش مردان)، جورابهای منقوش و لباس های محلی اشاره کرد.

 

مریان

مریان

مریان

مریان از توابع شهرستان تالش محسوب می شود که در 143کیلومتری شهر رشت و 37 کیلومتری شمال غربی هشتپر واقع شده است. مریان از شمال به روستای ناوان، از جنوب به جنگل، از شرق به روستای سیناهونی و از غرب به روستای آق اولر منتهی می شود. این روستا حدود 1080 متر از سطح دریا مرتفع تر است و به دلیل کوهستانی بودن در تابستان آب و هوایی معتدل دارد که بسیار دلنشین است. یافت شدن گورستان قدیمی و همچنین حمامی از دوران صفویه و قاجار، نشان از قدمت این روستا است.

اکثر مردم این روستا به باغداری، زراعت، دامداری و صنایع دستی مشغول هستند. گندم یکی از مهم ترین محصول این روستا است که به صورت دیمی کاشت می شود. لوبیا، سیب زمینی، بونجه و گلابی، سیب، زردالو و توتون نیز در این منطقه کشت می شوند. در این روستا همانند دیگر روستاهای شمالی کشور پرورش طیور از جمله مرغ، خروس و بوقلمون نیز رونق دارد.

در ساخت خانه های این روستا مخصوصا در خانه های بومی از مصالحی مانند سنگ و کاه گل و سقف های چوبی لته کوبی شده، استفاده شده است و به دلیل کوهستانی بودن این روستا درب هایی کوچک برای خانه ها انتخاب شده است تا از ورود سرما جلوگیری کند.

گورستان مریان بزرگترین گورستان پیش از تاریخ ایران است که مساحتی حدود 400 هکتار دارد و از مریان تا آق اولر و تند بین را در برگرفته است. گورهای کشف شده در این گورستان به صورت سه طبقه و سنگچین بوده که در آنها لوازم مورد نیاز برای زندگی نیز کشف شده است.

حمام مریان از زمان قاجار به جا مانده است. این حمام به دستور نصراله خان (سردار امجد) با به کارگیری معمارانی آلمانی بر روی زمین با سطح شیب دار ساخته شده است که مساحتی حدود 131 متر دارد. مصالح به کار رفته در این حمام شامل خشت، ملات ، گچ و سنگ می باشد. در دیوارهای این حمام آثاری از کاشی کاری و نقاشی های دیواری نیز پیداست.

 

روستای ناوان

در روستای زیبای ناوان (بین آذربایجان و شمال تالش کوه های ناوان)، کوهی به نام قاراگول، قزل دره، و چشمه ای به نام هفت بولاغ و دریاچه نعور وجود دارد. در دریاچه قاراگول که یک مکان بسیار طبیعی برای گردشگران ایرانی است، بسیاری از بومیان یقین دارند که در قاراگول، بین دو کوه بزرگ، یک آتشفشان رخ داده است که مناطقی از قاراگول و مکش را به دلیل گرمای زیاد ذوب کرده است. این منطقه معروف به آتشگنه است که شامل گورهای باستانی دو هزارساله و حتی بیشتر از آن می باشد که به وزن 3 تن، سنگ هایی را روی هم گذاشته و در زیر آن زندگی می کردند و این نیز شامل انسانهای نخستین می باشد. حتی الان نیز اثراتی باقی مانده است.

خانه های چوبی ناوان بسیار زیبا و آغشته در کاه گل و خاک است که بر زیبایی ناوان می افزاید.

 

کاخ ضرغام السلطنه در آق اولر مریان تالش

کاخ ضرغام السلطنه در آق اولر مریان تالش

کاخ ضرغام السلطنه در آق اولر مریان تالش

کاخ ییلاقی ضرغام السلطنه (سردار امجد) در روستای باستانی و ییلاقی «آق اولر» در۳۵ کیلومتری غرب شهرستان تالش واقع شده است. این روستا در ارتفاع 1100متری از سطح دریای آزاد با طبیعتی بکر و دست نخورده، دره های عمیق، مراتع وسیع و سر سبز، کو ه های بلند بر افراشته و چشمه های زلال و پر آب معدنی از جایگاه ممتازی برخوردار است.

این کاخ از آثار دوره قاجار بوده و شیوه معماری آن مخلوطی از معماری بومی و غربی است. شهر تالش در گذشته هشتپر نامیده میشد. ضرغام السّلطنه کاخ دیگری درمنطقه مریان وآق اولر، که منطقه ای ییلاقی ودارای آب وهوایی لطیف است داشته و در فصول گرم درآن سکونت می کرده است.

 

 

كاخ قشلاقى ضرغام‌السلطنه، هشتپر، تالش

كاخ قشلاقى ضرغام‌السلطنه، هشتپر، تالشاين کاخ در داخل شهر هشتپر واقع شده و معمارى آن تلفيقى از سبک‌هاى غربى و سنتى است. اقدامات مؤثرى در زمينهٔ بازسازى و مرمت اين کاخ صورت گرفته است. سقف اين بنا شيروانى حلبى است. قدمت تاريخى اين ساختمان به دورهٔ‌ قاجاريه مى‌رسد و به عنوان يک بناى مهم و شاخص، در نام‌گذارى شهر تالش نيز مؤثر بوده است. اين کاخ داراى ۸ در بوده است که در زبان تالشى واژهٔ «در» به معناى «بر» است و از اين‌ رو نام اين شهر را «هشتبر» گذاشته‌اند که به مروز زمان به «هشتپر» تبديل شده و اينک به شهر تالش موسوم گشته است.

 

 

 

روستای آق اولر

روستای آق اولر

روستای آق اولر

آدرس: ایران، گیلان، تالش بعد از پل گرگان به سمت غرب، جاده مریان، روستای ییلاقی توریستی آق اولر

آق اولر از جمله مناطق ییلاقی در کوهستان های تالش است  که آب و هوا و مناظر طبیعی خوشی دارد.. علاوه بر زیبایی های طبیعی، این منطقه ارزش تاریخی هم دارد. بناهای کاخ سردار امجد (آق اولر/ کاخ سفید) و حمام مریان از این جمله هستند. کاخ سردار امجد از بناهای دوره مظفرالدین شاه است. این بنا که شامل دو ساختمان مجزاست، توسط سردار امجد که در آن دوران بر این منطقه حکمرانی داشته، در یکی از خوش آب و هوا ترین مناطق تالش بنا شده است. پس از از هم پاشیده شدن قدرت این سردار، مردم ناراضی از ستم های روا داشته شده به محل سکونت وی حمله برده و آسیب های سنگینی به این دو ساختمان وارد کردند. این دو بنا هم اکنون تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی در دست بازسازی است. مناظر زیبای این روستا، توریست های زیادی را به خودش جذب می کند..

 

مسجد آق اولر 

مسجد آق اولر

مسجد آق اولر 

این مسجد در فاصله 40 کیلومتری روستای آق اولر قرار دارد . این بنا منزل مسکونی شیر خان ,پسرعموی سردار امجد بود که وقف مسجد شد. ساختمان در دو طبقه ساخته شده و مصالح به کار رفته در آن ملات گل و خشت است .

 

 

 

حمام مریان

حمام مریان

حمام مریان

حمام مریان مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان طوالش، بخش مرکزی، روستای آق اولر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۱ شهریور ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۹۱۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

شایان ذکر است: حمام مریان به دستور نصر الله خان (سردار امجد)، توسط معماری از کشور آلمان بر روی زمین شیب دار و در فضایی به مساحت 131 متر مربع ساخته شده است.

 

قلعه لیسار ( صلصال)

قلعه لیسار ( صلصال)

قلعه لیسار ( صلصال)

قلعه لیسار مربوط به دوره سلجوقیان است و در شهرستان تالش، روستای لیسار واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۷۸۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قلعه صلصال (سلسال) در ارتفاع ۸۰ متری از زمین و روی تپه ای سنگی در ۱۵کیلومتری شهر هشتپر (مرکز شهرستان تالش) و مرکز دهستان لیسار واقع شده است.

صلصال با املای «ص» در لغت به معنای گل خشکیده ورز داده شده و آماده جهت کوزه گری و سفالگری است که با توجه به طبیعت این منطقه و خاک های رسی قرمز و زرد رنگ حاصل از فرسایش دامنه های کوهستانی تالش را دارد و برخی دیگر معتقدند که نام اصلی این قلعه با املای سلسال است و سلسال در لغت به معنای آب خنک و خوشگوار است و در خصوص قلعه نیز آب بسیار اهمیت دارد و یکی از لوازم بسیار مهم در یک قلعه داشتن آب انبار است و نظریه ای در خصوص حمل آب و بسیار خنک و خوشگوار این قلعه از زمان های دور از طریق سوله های سفالین (تنبوشه) از ییلاق سوباتان آورده و سرازیر می شده است و به آب انبار می رسیده و نظریه دیگر در خصوص حمل آب باران از سقف و از طریق تنبوشه ها به آب انبار است.

قلعه لیسار از دو قسمت تشکیل شده است: نخست بخش خارجی که محوطه نسبتاً وسیعی را در بر می گرفته و توسط دیوار ستبری از زمینهای اطراف جدا شده است.

از این دیوار خارجی که از سنگ رودخانه ای قرمز و تقریبا یک دست ساخته شده بود، اکنون چیزی به جای نمانده و تنها بقایای سنگهای به کار رفته در حصار خارجی در گوشه و کنار آن به صورت توده های انبوه مشاهده می شود.

 

قلعه اگری بوجاق

قلعه اگری بوجاق

قلعه اگری بوجاق

این قلعه در فاصله ی 5 کیلومتری شمال قلعه صلصال، 4 کیلومتری غرب دریای خزر و حدود 3 کیلومتری شرق روستای “اگری بوجاق” قراردارد . این مجموعه با مساحت تقریبی 6000 متر مربع، با کشیدگی جنوب به شمال، برکوه بلندی قرار گرفته و با توجه به وضعیت طبیعی آن به نظر می رسد که از سه بخش شمالی، میانی و جنوبی تشکیل شده است . بالاترین سطح قلعه بخش جنوبی آن است که 160 متر نسبت به سطح دریا ارتفاع دارد. دسترسی آسان قلعه فقط از ضلع جنوبی ممکن است. مصالح ساختمان قلعه نیز از سنگ، گل و سفال تشکیل شده است . این مجموعه متعلق به پیش از اسلام است.

 

 

روستا و بقعه شاه میلرزان

روستا و بقعه شاه میلرزان

روستا و بقعه شاه میلرزان

این بقعه در خطبه سرای تالش واقع است. از داخل بازار خطبه سرا یک راه فرعی باز می شود. این راه علائم جذب کننده و راهنما برای محور زیبا و جذاب شامیلرزان ندارد. برای رسیدن به این بقعه و روستای آن از روستاهای: اشیک آغاسی، کلات(کلات مشایخ)، انبوه، میناچون وبینون در داخل جنگل یا رودخانه و دره ای مملو از درخت عبور کرده و پس از طی 18 کیلومتر به روستای ییلاقی-زیارتی شامیلرزان می رسیم.
در آغاز راه، مزارع برنج و مرکبات فراوان دیده می شود. سقف خانه ها با سفال پوشانده شده است. از 5کیلومتر که روستای اشیک آغاسی و کلات به پایان می رسد، جاده خاکی آغاز می شود. در دو طرف جنگل با شی45 درجه همه جا را فرا گرفته است. عبور رودخانه،دره ای فراخ تر و عمیق،درختان تنومند،ستیغ های قله های مقابل و تنوع رنگ در جنگل مناظر بکر و جذابی را در محور بوجود آورده است. قبل از شامیلرزان جاده ای خاکی وجود دارد که خطبه سرا را به اردبیل متصل میکند.
در روستای کلات مشایخ آثار برجای مانده از عشایر دیده می شود. در 8 کیلومتری و در ارتفاع تقریبی 327 متری، قهوه خانه ای رونق دارد. در روستای بینون طرح بهره برداری از جنگل اجرا می شود و رودخانه های بزرگ که از ییلاق شامیلرزان شروع می شود، از وسط محل میگذرد. پس از این محل به روستا و بقعه شامیلرزان می رسیم. بقعه در ارتفاع 924 متری از سطح دریای آزاد و در وسط روستای پرجمعیت و آباد واقع است. خانه های روستایی مشرف به بقعه است و بقعه بخشی از حاشیه غربی میدان را تشکیل می دهد. بقعه متعلق به امام سلطان محمود شاه دینوری از عارفان قرن هشتم هجری قمری و به روایتی از فرزندان امام زین العابدین(ع) است. در محوطه درختان شمشاد به وفور دیده می شد. بقعه در داخل اتاقی قرار دارد. دور تا دور اتاق بوسیله ایوان احاطه شده است. متاسفانه ترک های عمیق و جدی برداشته و حسب الظاهر اوقاف هیچ اقدام جدی برای حفظ این بنا انجام نداده است. به رغم دوری راه و نداشتن علائم و راهنما، مورد بازدید گردشگران قرار میگیرد. علاوه بر این در حیاط بقعه، یک میدان بزرگی وجود دارد که مهمانان شامیلرزان در آنجا اتومبیل یا وسایل نقلیه خود را متوقف میکنند و روانه خانه های مردم مهمان نواز شامیلرزان می شوند. همچنین در ایام محرم و اعیاد اسلامی بخصوص عیدقربان، زائران زیادی به محل می آیند.

 

 

آرامگاه سید شرفشاه

روستای قروق

آرامگاه سید شرفشاه

سید شرفشاه، شاعر و عارف نامدار گیلانی و نخستین شاعری است که به گیلکی شعر گفته و اشعاری از وی به زبان گیلکی و تالشی در مجموعه ای به نام دیوان پیر شرفشاه جمع آوری شده است.
آرامگاه سید شرفشاه دولایی (پیر شرفشاه) یکی از معروفترین زیارتگاه های منطقه است و براساس شجره نامه موجود در آرامگاه، نسب وى از ده پشت به امام موسى کاظم (ع) مى‌رسد. آرامگاه مادرش سیده بانو نیز در جوار آن قرار دارد و رودخانه چاف در حد فاصل آن دو مزار جریان دارد.
وجود درختان بلند آزاد و همچنین رودخانه آرام، جذابیت این فضای عرفانی و معنوی را دو چندان نموده است.

هر ساله در ایام تاسوعای حسینی، مردم روستاهای همجوار جهت مراسم سوگواری بصورت دسته های عزاداری به این محل می آیند. از جمله روستاها میتوان به روستای کرکان، اشترکان، سیاه خاله سر، شیلسر، سیاه وزان و غیره اشاره نمود.

نوع جاذبه : زیارتی
قدمت (دوره تاریخی) : قرن هشتم هجری قمری
زمان پیشنهادی برای سفر : تمام فصول
موقعیت : روستای دارسرا در 5 کیلومتری شرق رضوانشهر

 

روستای قروق

روستای قروق

روستای قروق

نام‌های قدیمی کرگری بازار (بازار کرگانرود)

قروق یکی از روستاهای معروف شهرستان طوالش در استان گیلان در شمال کشور ایران است.

روستای قروق در فاصله حدود هفت کیلومتری شرق شهر تالش و در کنار دلتای شمالی رودخانه کرگانرود، که پس از عبور از شهر تالش (هشتپر) به دریای خزر می‌ریزد، قرار دارد. روستا از جنوب با مرز طبیعی کرگانرود و از شرق با مرز طبیعی دریای خزر محصور شده است و در شمال آن شالیزارهای گسترده‌ای قرار دارند که این روستا را از روستای “جماکوه” تفکیک می‌کند. در غرب نیز پس از گذر از “سید نیکی” به شهر تالش (هشتپر) می‌رسیم.

از دیدگاه مختصات جغرافیایی این روستا در عرض جغرافیایی ۳۷ درجه و ۵۰ دقیقه و طول جغرافیایی ۴۸درجه و ۵۸ دقیقه شرق نصف النهار مبدأ واقع شده‌است.
روش دسترسی

(جاده انزلی، تالش، آستارا)، مسیری بین‌المللی و شناخته شده برای تمامی کسانی است که به شمال و شمال غرب کشور سفر می‌کنند. در این مسیر از شهر تالش و کمربندی شهر، جاده‌ای در امتداد شمالی رودخانه کرگانرود احداث شده‌ است که پس از طی ۵ کیلومتر به روستای قروق ختم می‌شود. به عبارت دیگر برای رسیدن به روستای قروق، باید از سه راه “سید نیکی” که در قسمت شمالی پل رودخانه کرگانرود قرار دارد، در امتداد جریان رودخانه به سمت دریای خزر حرکت نمود تا پس از عبور از روستاهای “سید نیکی”، “رهنمامحله” و “اسپیدور” به روستای ساحلی قروق رسید.
جاذبه‌های گردشگری

روستای قروق به سواحل زیبایش معروف است. این ساحل شنی سه کیلومتر طول و ۲۴ هکتار مساحت دارد و برخی از آن به پارک ساحلی قروق نام می‌برند، از رودخانه کرگانرود تا قسمتی از ساحل روستای “کریم محله” و شیلات آن کشیده شده و شامل کمربند سبز ساحلی مزین به درختان کاج، توسکا، له له کی و بوته‌های تمشک و انار است. به طوری که در چند متری امواج، درختان سرسبز قرار دارند و می‌توان دوخته شدن جنگل به دریا را مشاهده کرد.

در منتهی‌الیه شمالی این سواحل می‌توان فانوس دریایی را مشاهده نمود که یکی از سه فانوس دریایی مستقر در گیلان است (دو فانوس دیگر در انزلی و لاهیجان قرار دارند). این فانوس دریایی در محدوده یکی از صیدگاه‌های قدیمی شیلات برای صید ماهیان خاویاری قرار دارد.

باشگاه سوار کاری و کالسکه رانی رخش در فاصله حدود ۲۰۰ متری انتهای شمالی ساحل توریستی عمومی قروق تالش قرار دارد. هدف از تأسیس این باشگاه توسعه ورزش سوار کاری و ایجاد مکانی برای برگزاری مسابقات اسب سواری می‌باشد، چون سوارکاری از ورزشهای مورد علاقه زنان و مردان تالشی بوده است. باشگاه خدمات آموزش برای تمام گروه‌های سنی اعم از سوار کاری حرفه‌ای و نیمه حرفه‌ای را به مردم بومی و گردشگران ارائه می‌دهد. در این باشگاه حدود ۴۰ راس اسب از نژادهای بومی محلی، اسب کرد، عرب خوزستان، اسب اصیل ایرانی (اسب شاهسون)، اسب خزری، نژاد تروبرد انگلیسی، اسبچه خزری بسیار کمیاب و همچنین اسب اصیل ایرانی که به نام نژاد عرب مصری نگهداری می‌شود.

ساحل ماسه‌ای و نرم قروق همه ساله پذیرای هزاران مسافر است. این سواحل مکان مناسبی برای آب‌تنی و رفع خستگی و یکی از تفرجگاه‌های مردم تالش و مسافران می‌باشد. ساحل قروق تالش به دلیل قابلیتها و پتانسیلهای اشاره شده و همچنین فاصله مناسبی که از شهر تالش و یکی از شریانها و مسیرهای اصلی حمل و نقل و عبور و مرور مسافران در کشور دارا می‌باشد، این توانایی را دارد تا به یکی از کانون‌های ویژه گردشگری گیلان و حتی کشور تبدیل گردد و فرصت‌های جدید سرمایه‌گذاری و توسعه و جذب گردشگر را فراهم آورد.

با توجه به این قابلیت‌ها، مرکز تفریحات ساحلی و دریایی روستای قروق از ۱۳۸۷ آغاز به کار نمود. این مرکز شامل ایجاد محدوده شنا و بازی‌های آبی برای خواهران و برادران، پیست اسب سواری، پیاده‌روی، هتل و استخر روباز و اماکن اقامتی و تفریحی است. همچنین استخر روباز این مرکز تفریحی دایر و در حال بهره‌ برداری است.

با توجه به تجربیات کسب شده و پتانسیلهای منطقه، مسئولان شهرستان برنامه تبدیل این منطقه به یک مقصد گردشگری مطرح در سطح ملی و بین‌المللی را با تهیه طرح جامع گردشگری پایدار منطقه، اجرای طرحهای نرم‌افزاری، افزایش مشارکت و آموزش مردمان محلی و بومی، راه اندازی موزه تالش شناسی و مردم شناسی و همچنین رعایت و ارتقای قوانین زیست‌محیطی در دستور کار قرار داده‌اند. امید است با استفاده از نظرات اساتید و صاحب نظرانی که به تالش علاقه‌ مند هستند، در اجرای این طرح بر اساس گردشگری پایدار موفق باشند.
سابقه و آثار تاریخی

بنا به نظر دکتر محمدتقی رهنمایی استاد جغرافیای دانشگاه تهران و از صاحب نظران گردشگری کشور، این منطقه بر اساس نوشته‌های یک سیاح آلمانی در قرن هفدهم میلادی یکی از بزرگترین مراکز تجاری گیلان و شاهد جنگ‌های بسیار زیادی بوده‌است.

تا زمان جنگ جهانی دوم بندرگاه و مرکز اولیه شهرستان طوالش در این ساحل قرار داشته‌ است و بخش عمده‌ای از مبادلات تجاری بین سواحل ایران و روسیه از این بندر انجام می‌شد. تلگراف خانه و گمرک خانه آن فعالیت گسترده‌ای داشت. ساختمانهای گمرک آن تا سال ۱۳۳۶ برپا بود و پیرزنی بنام شیرین خانم که همسر یکی از کارکنان گمرک آن بود، دریکی از این ساختمانها زندگی می‌کرد.

بازار کرگانرود مرکز تبادل کالا و امور خدماتی و اجتماعی منطقه از قبیل رسیدگی به اختلافات محلی و خانوادگی، خواستگاری و بستن قراردادهای کشاورزی و استخدام کارگر برای فصل کاشت و خرید دام و بذر و نیازمندیهای دیگر بوده‌است. این بازار زیر نظر زمین داران و خانهای محلی قرار داشته و بیش از ۱۰۰ دکان در آن وجود داشته‌ است. مرحوم حاجی عبدالغنی و حاجی علی اشرف جباری از بازرگانان عمده کرگانرود بودند. بسیاری از مهاجرین تالش شمالی که از دست بلشویکها به ایران فرار کرده بودند، فعالیتهای تجاری خود را در کرگانرود آغاز کردند. دبستان کرگانرود نیز تا سال ۲۹–۱۳۲۸که به هشتپر منتقل شد، دایر بود. بقایای قبرستانی کوچک و قدیمی که با درختان پوشیده شده و در روبروی آن حمام شهر کرگانرود هنوز برجای مانده‌است.

همچنین در بررسی‌های باستان‌شناختی، در ساحل دریا یک کشتی تاریخی شناسایی شده است که به‌نظر می‌رسد به دورهٔ قاجار متعلق است. طول بدنهٔ این کشتی تقربیا ۳۰ متر و عرض آن بین ۱۰ تا ۱۲ متر است. متأسفانه کشتی غرق‌شده شرایط حفاظتی خوبی ندارد و خطراتی مانند تغییرات شدید آب‌ و هوایی، جزر و مد، فرسایش، بریدگی و از هم‌ گسیختگی، کشتی را تهدید می‌کند.

دلایلی که در خصوص جابجایی مرکز تجاری و سیاسی منطقه از این بندر به شهر کنونی هشتپر ذکر می‌کنند، آن است که طی جنگ دوم جهانی، متفقین به منظور رساندن قوای کمکی و تجهیزات نظامی و جنگی به اتحاد جماهیر شوروی سابق با کمک این دولت جاده (انزلی، تالش، آستارا) را ایجاد نمودند و پلی را که رفت‌ و آمد بین دو سوی رودخانه پرآب کرگانرود را آسان می‌نمود، احداث کردند و بندر کرگانرود (مرکز قدیمی منطقه تالش) از این پل و جاده به دور ماند و منزوی گردید. به همین دلیل مردم این بندر به کنار جاده جدید کوچ کرده و شهری را بنا نمودند و چون در محل احداث شهر جدید کاخی با هشت درب بزرگ وجود داشته و از آنجائیکه در زبان تالشی درب را «بًر» می‌گویند، شهر جدید را هشتبر نام نهادند که به مرور زمان و بر اثر تکرار به هشتپر معروف شد و تغییر نام پیدا کرد و در سالهای اخیر این نام نیز عوض شد و آن را «تالش» نامیدند.
جمعیت و شرایط اجتماعی

براساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت روستای قروق ۱۱۶۰ نفر بوده‌است که نسبت زنان و مردان در آن برابر می‌باشد. در سالهای اخیر مهاجران زیادی از شهرهای خارج از استان به روستا کوچ کرده‌اند و با افزایش بی‌رویه جمعیت و قطعه قطعه شدن زمینهای کشاورزی روستا، متأسفانه آن از شکل سنتی تغییر یافته است.

ساکنان این روستا از اقوام تالشی می‌باشند و به زبان تالشی یا آذری صحبت می‌کنند که زبان تالشی زبان مردم بومی منطقه تالش و زبان آذری زبان مردم مهاجر است که البته در سالهای اخیر مردم بومی نیز به آذری و مردم مهاجر نیز تالشی را صحبت می‌کنند.

همانگونه که قبلاً اشاره شد در سال تحصیلی ۲۹_۱۳۲۸ دبستان کرگانرود به شهر تالش منتقل گردید. اما دوباره آموزش و پرورش پس از یک وقفه ۱۳ ساله در سال ۱۳۴۲ در این روستا با استفاده از طرح سپاه دانش تحت عنوان دبستان دولتی خیام قروق آغاز به کار نمود (اولین معلم آقای میرفضلی) که تاکنون این مدرسه دایر می‌باشد.

روستای قروق یکی از معروفترین مساجد را دارد که از سال ۱۲۲۸ تاکنون دایر است. این مسجد که در سالهای اخیر به همت اهالی مجدداً ساخته شده است، محل تجمع و عبادت مردم سنی و شیعه روستا بوده و معمولاً توسط بزرگان شیعه و سنی روستا و به شکل هیئت امنایی اداره می‌شود و در مناسبتهای مختلف مردم روستا به دور از هر گونه گرایشی در مسجد روستا حاضر می‌شوند.

روستا دارای خانه بهداشت با زیربنایی به مساحت ۶۸ متر مربع است که در زمین اهدایی مردم منطقه در سال ۱۳۸۸ احداث شد.

شغل اصلی بیشتر مردم این روستا کشاورزی و کشت برنج است.
زیرساختها و شرایط اقتصادی

روستا دارای آب لوله کشی، برق و تلفن می‌باشد و از سال ۱۳۹۳ دارای لوله کشی گاز طبیعی است. همچنین با یک راه آسفالته به جاده (انزلی، تالش، آستارا) و شهر تالش مرتبط می‌گردد. محصول کشاورزی غالب این روستا برنج می‌باشد که تعداد بسیاری از مردم به این کار اشتغال دارند و شلتوکهای خود را در کارخانه برنج کوبی روستا که توسط قسمت آقاجانیان از اهالی این روستا بنا شده به برنج تبدیل می‌کنند. به مقدار محدودی نیز محصولات جالیزی هندوانه، گوجه فرنگی، خیار و … نیز برای مصرف خود مردم کشت می‌گردد و باغهای مرکبات و میوه نیز وجود دارد. در سالهای اخیر باغهای کیوی و تولید میوه کیوی نیز در منطقه توسعه پیدا کرده‌ است.

گروه معدود دیگری از مردم نیز به فعالیت صید ماهی در رودخانه کرگانرود و دریای خزر می‌پردازند. صید در رودخانه و دریا از طریق تور ماهیگیری یا تورهای دامگستر یا پره انجام می‌گیرد. مهمترین ماهیها شامل ماهی سفید، ماهی آزاد، کفال، کپور، ماهی خاویاری و … می‌باشد.

در سالهای اخیر با توجه به کاهش منابع آبزی و ماهیان در دریای خزر اقدام به پرورش ماهیان در منطقه نیز رواج پیدا کرده‌است به طوری که در ساحل این روستا می‌توان نخستین طرح پرورش ماهی‌های خاویاری کشور ایران را مشاهده کرد. این مزرعه پرورش ماهیان خاویاری توسط محمد تقی بخشائی به عنوان کارآفرین این زمینه راه اندازی شد و با سرمایه‌گذاری چند ایرانی مقیم خارج از کشور فعال است. البته در حال حاضر شرکتهای دیگری نیز در منطقه در زمینه پرورش ماهیان خاویاری فعالیت می‌کنند. با توجه به فعالیت این شرکتها در پرورش ماهیان خاویاری و تولید خاویار می‌توان گفت، تالش قطب پرورش ماهیان خاویاری گیلان است.
بحران محیط زیست
در حال حاضر سلامت مردم بومی و محلی و توسعه گردشگری پایدار منطقه و همچنین محیط‌ زیست به دلیل دفن زباله‌ها در ساحل دچار مشکل شده است. عدم توجه به ساحل و هدایای خدادادی طبیعت منطقه باعث نارضایتی مردم و کمتر جلوه شدن تلاشهای مسئولین شده است. از سال ۱۳۷۰ در توافقی که بین اداره منابع طبیعی و شهرداری تالش انجام شد، قسمت بزرگی (معادل ۵ هکتار) به این امر اختصاص یافته و با وجود اعتراض‌های مکرر مردم بومی و محلی و دلسوزان محیط زیست این امر ادامه دارد. شایسته است مسئولین ملی فراهم کردن بودجه برای ایجاد کارخانه کمپوست زباله و تجهیزات مرتبط مدرن و مسئولین محلی و شهرستان با پیگیری امر و یادآوری بحران اقدام شایسته‌ای را برای رضایت مردم و حفظ محیط زیست انجام دهند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست