حفظ « آب » درگیلان چشم انتظار تدبیر

غلامرضا خانکشی پور : گیلان به عنوان مرطوب ترین ناحیه ایران سالانه بیش از 2 هزار میلی متر باران دارد. بسیاری گیلان با به برکت آب وخاک حاصلخیز، جنگل های  انبوه و منابع آبی که تقریبا 6 برابر بیشتر ازمتوسط کشور و تقریبا” 2 برابر متوسط جهانی است. با اهمیت قلمداد می کنند.اما این استان با همه ظرفیتهایی که دارد، آب آشامیدنی آن از کوه های « چهل چشمه» کردستان تامین می شود!

محدوده جغرافیایی گیلان نیز یک استثنا در جهان بوده  و محل تخلیه همه ابرهای منطقه است. گیلان بادارا بودن فقط 3/5 درصد جمعیت ایران، بیش از 7 میلیاردمتر مکعب آب تجدید شونده دارد که معادل 8/5 درصد ظرفیت آب تجدید شونده کشور است.اما به دلیل اینکه بیشتر بارش های این استان در فصول پاییز و زمستان است، آب 52 رودخانه کوچک و بزرگ آن که دائما” پر آب است، بدون بهره برداری به دریای خزر سرازیر می شود. از طرفی، به دلیل نبود زیرساختهای کافی و مناسب، حتی 50 درصد از ظرفیت آبی گیلان نیز استفاده نمی شود ظرفیت های باور نکردنی، ظاهری سرسبز،جنگل ههای انبوه، دریای زیبا و هوای پرباران دست در دست هم داده اند تا کمبود آب در استان های شمالی همواره جدی تلقی نشود. در حالی که تاریخ گیلان شاهد سال های خشک زیانبار با خسارت جانی و مالی فراموش ناشدنی است. چشمان نگران کشاورزان گیلانی از سرانجام یک دوره فعالیت زراعی ، هرسال ، از تداوم تهدید شوم کم آبی و تکرار تردیدها برای سرانجام خوش تامین قوتی که حداقل معیشت ایشان باشد، حکایت می کند.

مطالعات نشان داده که این پرباران ترین استان کشور با نبود بارش حتی فقط یک ماه دچار خشکسالی می شود . برای جبران این کاستی نه چندان غیر مترقبه، تدبیر جامع برای منابع و مصارف آب و استفاده از همه ابزارهای موجود و امکانات  بالقوه از جمله توجه به الگوی مصرف ودانش نوین حاصل از تحقیقات، کم هزینه ترین راهکارهاست.

تحقیقات نشان داده که توجه به اعتبارات لازم، برنامه های فراگیر آبخیزداری، تعیین حقابه مناسب به منظوربهبود ذخیره آبی سد سپیدرود، اصلاح روش های سنتی آبیاری با برخورداری ازنتایج روزآمد تحقیقات، مدرن سازی شبکه آبرسانی و بتونی کردن کانال های آبرسان که می تواند تا 50 درصد کاهش مصرف آب را به تنهایی تامین کند. همچنین احیای آبگیر ها، کف تراشی آب بند ها برای بالا بردن  ظرفیت ذخیره،ایجاد زهکش های مناسب و هدفمند همراه با ساخت ایستگاه های پمپاژ قوی در انتهایی ترین نقاط زهکش برای استفاده دوباره از منابع آبی،توجه به ساخت سد های کوچک با هزینه اندک به جای سد های پر هزینه لاستیکی، همزمان با توجه جدی به تجهیز و یکپارچه سازی شالیزارها نیز می تواند گیلان را از خطر هر ساله خشکسالی رهایی بخشیده و از نگرانی ها بکاهد.

گفتنی است امسال با همه زحماتی که دست اندر کاران متحمل شده اند، تنش آبی زمین های کشاورزی به زیر 5 در صد رسیده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست