اولین روز کشت شالیزار برای شالیکار روز مقدسی است . در دهه های گذشته بر پیشانی ورزا حنا می بستند و آینه ای که نشان روشنی و نیک بختی بود ، می آویختند . وقتی مرد شالیکار پس از اندکی کار همراه ورزا به خانه بر میگشت ، زن شالیکار قبلا در مجمعه یا دیگی مقداری گردو و فندق ، برگ نارنج (نارنج ولگ) و برگ شمشاد (کیش ولگ) می ریخت و با اضافه کردن چند لیوان آب بر روی آنها در حیاط خانه رو به روی گاو نر ایستاده میگفت : ایشالا سلامتی همره ،عروسی ، برنج جئور باری .

سپس ورزاء موشته (آخرین مشت شالی مزرعه از محصول سال گذشته) را به گاو نر میداد و هر یک از وسایل داخل مجمعه را که مظهر و سمبل چیزی بود (گردو به نشانه اینکه شلتوک در شالیزار پر مغز و درشت باشد ، آب به نشانه اینکه برکت در بهار و تابستان فراوان باشد ، برگ نارنج و برگ شمشاد به نشانه اینکه سرسبز و با نشاط و پر محصول باشد) به کار میگرفت و استفاده می کرد.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست