پارک پرندگان سنگاپور، یک بار دیگر نماینده ای از دوران ماقبل تاریخ را به نمایش گذاشت. لکلک های نیل که به نام منقار کفشی هم معروف هستند، پرندگانی عظیمالجثه هستند که از زمان دایناسورها باقی ماندهاند.
این پارک به تازگی یک جفت «لکلک نیل» را از قطر به این کشور آورده و امیدوار است که این پرنده که چهره ای ماقبل تاریخگونه دارد، در این پارک پرورش یابد و تولید مثل کند.
پارک پرندگان «جورونگ» (Jurong Bird Park) تنها نهاد زیست شناسی در جنوب شرقی آسیا است که این نوع از گونه های شناخته شده را در اختیار دارد و به نمایش میگذارد و قرار است که این پرندگان جدید در نمایشگاه تالاب های این پارک زندگی کنند.
لکلکهای نیل، از پرندگان بومی مناطق گرمسیر شرق آفریقا هستند و با تهدید های زیادی مانند از بین رفتن زیستگاه های طبیعی و تجارت غیر قانونی حیات وحش مواجه هستند. تنها ۳۰ مورد از این پرنده که در «اتحادیه بینالمللی حفاظت از فهرست قرمز گونه های در معرض خطر طبیعت» بهعنوان یک گونهی «آسیبپذیر» طبقهبندی شده است، تحت حفاظت انسانها زندگی میکنند. از این پرندگان تنها دو مورد موفق به زاد و ولد تحت مراقبت انسان ثبت شده است و اکنون، این پارک سنگاپوری امید زیادی دارد که بتواند آنها را پرورش بدهد.
منقارهای بزرگ و عجیب و غریب این لکلک ها، که عامل شهرت این پرندگان به لکلک منقار کفشی است و همچنین، چهرهای ماقابل تاریخ گونه به آنها بخشیده است، بیشتر از ۲۰ سانتیمتر درازا دارد و یک قلاب تیز که در انتهای آن است، برای کشتن طعمه از آن استفاده میکند. برآورد میشود که حدود ۵۰۰۰ تا ۸۰۰۰ پرنده از این گونهی جانوری در حیات وحش باقی مانده باشد، آنها میتوانند تا ۳۵ سال به حیات خود ادامه بدهند.
پارک پرندگان جورونگ، اولین بار در سال ۱۹۹۵ اقدام به نمایش لکلک های نیل کرد و آخرین نمونه از آنها در سال ۲۰۱۵ مرد. این پارک در سال ۱۹۷۱ افتتاح شد و با مساحتی بیشتر از ۲۰ هکتار باغ که در دامنهی کوه بنا شده، بزرگترین باغ پرندگان آسیا است. ۳۵۰۰ پرنده از ۴۰۰ گونهی مختلف که ۲۰٪ از آنها در معرض خطر انقراض قرار دارند، در این پارک زندگی میکنند. یک مرکز تحقیقاتی و پرورش پرندگان نیز در پارک جورونگ وجود دارد که فعالیتهای آن مبنی بر ایجاد پرندگانی که به انسانها خدمت کنند، مورد انتقاد شدید گروههای طرفدار حقوق حیوانات قرار گرفته است. سالانه، در حدود ۸۰۰٬۰۰۰ بازدیدکننده از این پارک دیدن میکنند.